POMOC DLA OSÓB DOTKNIĘTYCH PRZEMOCĄ W RODZINIE
Przemoc w rodzinie to każde celowe działanie, które powodują krzywdę i cierpienie fizyczne albo psychiczne członka rodziny. Sprawca przemocy wykorzystuje przewagę nad ofiarą i narusza jej prawa, takie jak godność, wolność i nietykalność cielesną.
Formy przemocy
przemoc fizyczna – bicie, popychanie, szarpanie, kopanie, duszenie
przemoc psychiczna – obrażanie, wyzywanie, poniżanie, uniemożliwianie kontaktów
z bliskimi, kontroloanie, ciągłe krytykowanie
przemoc seksualna – molestowanie, zmuszanie do współżycia lub jakichkolwiek innych zachowań seksualnych,
inne zachowania przemocowe – np. pozbawianie opieki, blokowanie środków finasowych, zmuszanie do picia alkoholu, brania narkotyków.
KAŻDY MOŻE BYĆ OFIARĄ PRZEMOCY!!!!
Nie bój się szukać pomocy. Jeśli czujesz, że bezpieczeństwo twoje albo twoich bliskich jest zagrożone – nie wahaj się i natychmiast wezwij policję.
112 – ogólny numer alarmowy. Pracownik numeru przekieruje twoje zgłoszenie
do odpowiednich służb ratunkowych – policji, straży pożarnej lub pogotowia ratunkowego,
997 – numer alarmowy policji. Zadzwonisz do najbliższej jednostki.
800 120 002 - „Niebieska Linia” - konsultanci podpowiedzą, co najlepiej zrobić w twojej sytuacji.
Jeżeli uciekasz przed sprawcą przemocy, możesz znależć schronienie w Specjalistycznym Ośrodku Wspracia dla Ofiar Przemocy w Rodzinie (w skrócie: Specjalistyczny Ośrodek Wsparcia) oraz w Ośrodku Interwencji Kryzysowej.
Ośrodki zapewniają schronienie i specjalistyczną pomoc psychologiczną, prawną i socjalną. Możesz tam zostać do trzech miesięcy.
NIE BÓJ SIĘ KORZYSTAĆ Z POMOCY
Jak zmotywować dziecko do pracy?
Nauka przez zabawę
Zabawa to jedyna czynność, w którą dziecko angażuje się w pełni. Warto więc pokazać dziecku, że nauka może być świetną zabawą. Rodzinne oglądanie programów edukacyjnych, czytanie książek, układanie puzzli, granie w gry oraz rozwiązywanie łamigłówek na pewno umili czas nauki.
Nie używaj jedzenia jako nagrody
Dawanie dzieciom słodyczy w zamian za wykonane zadanie uczy je podjadania, gdy mają zły humor. Karanie za pomocą jedzenia (Dla ciebie lodów nie będzie!) również nie jest prawidłowe. Jeśli nagradzamy lub karzemy dziecko jedzeniem, w jego umyśle tworzą się skojarzenia konkretnych produktów z emocjami (tzw. ,,jedzenie emocjonalne”), np. cukierki – radość; brokuły – zawód. W dalszej kolejności może to prowadzić do wystąpienia zaburzeń odżywiania.
Doceniaj wysiłek
Dzieci potrzebują pochwał. Skoncentruj się na wysiłku bardziej niż na wyniku końcowym. Gdy malec pokazuje ci obrazek, skup się na technice jaką go narysował, dostrzeż wysiłek, skoncentruj się na sposobie pracy, na dokładności wykonania – tylko nie mów odruchowo, że jest ładny. Powiedz raczej: Widzę, że włożyłeś w ten rysunek dużo pracy. Starałeś się też nie wyjść za linie. Brawo!
Inspiruj dziecko do poszukiwania rozwiązań zamiast dawać mu rady
W chwilach zwątpienia:
-Zaakceptuj pojawiające się emocje - dziecko pokazuje przez nie swoje potrzeby (np. pomocy, odpoczynku) i potrzebuje wsparcia dorosłych w znalezieniu strategii na ich zaspokojenie;
-Zadawaj otwarte pytania, np. “Co udało ci się już zrobić?”,“Co jeszcze ci zostało?”, “Jak inaczej byś to zrobił?”. Pytania tego typu inspirują do nowych rozwiązań, pozwalają dostrzec szerszą perspektywę. Odnalezienie własnego sposobu przekłada się na naturalną chęć do działania. Jeśli pomysł na rozwiązanie pochodzi od dziecka, jest ono bardziej zaangażowane (zmotywowane), niż wtedy, kiedy rodzice podsuną mu gotowe wyjście.
Kluczem do sukcesu jest akceptacja i miłość!
Dziecko, które wyrasta w atmosferze akceptacji oraz w poczuciu, że jest kochane i szanowane jest bardziej pewne siebie, łatwiej pokonuje trudności i chętniej stawia czoła problemom.